letsels wordt altijd 112 gewaarschuwd, hoofd en nek geïmmobiliseerd en het slachtoffer niet meer
bewogen. Men gaat altijd uit van het ergste!
<pbr><br>
Vanwege deze grote variëteit aan klachtenpresentaties is het belangrijk om na een HET of ander typisch
ongevalmechanisme indien er geen klachten zijn, toch naar de huisarts/SEH te gaan ter controle. In alle
worden gewaarschuwd, zodat het slachtoffer gecontroleerd kan worden op wervelletsels, dwarslaesie of
andere letsels.
<p>
==C-spine (de cervicale wervelkolom)==
===Inleiding===
De cervicale wervelkolom, ook wel CWK of C-spine genoemd, bevat net als de rest van de wervelkolom
het ruggenmerg dat tussen hersenen en lichaam loopt en bestaat zelf uit botstructuren en weke delen
zoals ligamenten. Wegens de grote mobiliteit van de nek, zijn deze structuren erg gevoelig voor letsel
en is de kans groot dat na een HET of een plotseling trauma aan de nek fracturen van de
nekwervelkolom optreden. De oorzaken voor letsel aan de cervicale wervelkolom zijn voornamelijk
ongelukken met motorvoertuigen (50%), vallen van hoogte (20%) en sporten (15%). De rest wordt
veroorzaakt door inter-persoonlijk geweld. In het protocol is daarom apart aandacht voor immobilisatie
van de nekwervelkolom en het hoofd, met name ook omdat na het ongeval de nek gemakkelijk bewogen
wordt door slachtoffer of omstanders, terwijl de rug vaak in dezelfde houding blijft omdat het slachtoffer
niet bewogen wordt.
Pathofysiologie
De cervicale wervelkolom bestaat uit zeven wervels, met bijbehorende tussenwervelschijven en
ligamenten die ervoor zorgen dat de wervelkolom als een stevig geheel beweegt. Door deze stevigheid
wordt letsel aan het ruggenmerg voorkomen. Bij hoogenergetische traumata, kan er echter dusdanig
veel kracht worden uitgeoefend op de cervicale wervelkolom, waardoor deze mechanisch onstabiel
wordt en de onderdelen niet meer op hun plek worden gehouden. Door de ontstane instabiliteit kan er
gemakkelijker letsel ontstaan, zoals breuken en ontwrichtingen. Het ruggenmerg kan dan geheel of
gedeeltelijk aangetast worden door scherpe botstukken die de zenuwen kunnen doorsnijden. Tevens
kunnen er door het geweld bloedingen en oedeem (vochtophoping) ontstaan die druk op de zenuwen
uitoefenen. Beide mechanismen zorgen ervoor dat zenuwen zowel vanaf en naar de hersenen niet meer
functioneren met als gevolg neurologische uitval, oftewel een dwarslaesie.
Symptomen en klachten
Een dergelijke dwarslaesie kan zich uiten in krachtsverlies van de ledematen, gevoelsverlies of
tintelingen in armen en benen. Het slachtoffer kan ook last hebben van een dof gevoel in de aangedane
zenuwen. Bij hoge doorsnijding boven de 4e nekwervel, kan de ademhaling uitvallen omdat het
diafragma dan niet meer werkt. Er kan ook sprake zijn van lokale klachten zoals nekpijn of pijn bij
bewegen. Men moet ook beducht zijn voor een neurogene shock (zie hoofdstuk Circulation).
