Wijzigingen

{{Status| |mainauthor= [[Pim]]|coauthor= [[]]|controller= |supervisor= [[Pim]] |niveau= [[Handleiding#Niveau|Gevorderd]] |status= [[Handleiding#Status|Concept]]}}  '''Bloedverdunners ''' (medische term: '''anticoagulantia''') is een groep medicijnen die zorgen dat het bloed 'dunner' wordt, ofwel dat het bloed minder snel stolt. Deze medicijnen worden onder andere gegeven aan patiënten met vaatvernauwingen, na een [[hartinfarct]] of [[herseninfarct]], bij vaatprothesen, na een [[trombosebeen]] of [[longembolie]] enzovoorts. Er zijn eenvoudige bloedverdunners, zoals het 'kinderasprientje': de acetylsalicylzuur, maar ook wat meer geavanceerde die controle van de bloedstolling bij de trombosedienst noodzakelijk maken, zoals sintromitis (acenocoumarol) en marcoumar (fenprocumon). Ook [[alcohol]] heeft een bloedverdunnende werking, bij inname van veel alcohol stolt het bloed minder snel en zal een wondje harder en langer bloeden. Voor de eerste hulp zijn bloedverdunners met name bij [[huidverwondingen]] en [[schedel- en hersenletsel]] van belang omdat wonden langer blijven bloeden en er een verhoogd risico is op een [[hersenbloeding]] na een val. Bij [[wonden]] zal men bij gebruik van bloedverdunners eerder een [[wonddrukverband]] aanleggen en het slachtoffer verwijzen naar een [[arts]]. Overleg bij een val op het hoofd bij een oudere die bloedverdunners gebruikt laagdrempelig met een (huis)arts. Soms is het nodig om een scan van het hoofd te maken om te kijken of er door de val naast een hoofdwond geen bloeding in de schedel is ontstaan (zoals het [[subduraal hematoom]]).