Een agonale ademhaling treedt op kort nadat het hart stopt en wordt gezien bij ongeveer 40% van de [[circulatiestilstand]]en. Helaas wordt het vaak gemist door hulpverleners en wordt ten onrechte niet of laat begonnen met reanimatie. In een onderzoek werd bij 23% van de 112-meldingen op de geluidsopname een agonale ademhaling op de achtergrond gehoord.<ref>Presentatie Gavin Perkins, NRR Reanimatiecongres 2009</ref> Door [[zuurstoftekort]] ([[hypoxie]]) in de hersenen en [[hersenstam]] treedt gasping op als een soort laatste ademreflex.
Een agonale ademhaling ziet er uit als een vis die naar lucht hapt op het droge. Er is sprake van een luidruchtige ademhaling, soms met een zagend of gorgelend geluid waarbij de borstkas niet of nauwelijks beweegt en bij de mond en neus van het slachtoffer '''<big>geen luchtverplaatsing</big>''' te voelen is. Het wordt vaak omschreven als nauwelijks, zwaar of moeizaam ademen, het voeren van een doodsstrijd. Er kunnen flinke adembewegingen zijn van de borstkas, waarbij deze intrekt, er is echter geen of nauwelijks luchtverplaatsing aan de mond. Soms zijn er (kortdurend) ook bewegingen van armen en benen lijkend op een [[epileptische aanval]]. Daarnaast zijn er ook andere tekenen van [[zuurstoftekort]] zoals blauwe verkleuring van de lippen en het gelaat ([[cyanose]]). Het slachtoffer ziet er vaak grauwig, bleek en blauw uit. Bij gasping is er nauwelijks of geen luchtverplaatsing aan de mond van het slachtoffer.
Gasping of een agonale ademhaling is een reden om direct te starten met [[reanimatie]] en [[112]] te waarschuwen.