Non-rebreathing mask: verschil tussen versies

Versie van 9 jan 2012 om 14:00

Een non-rebreathing mask is een masker dat gebruikt wordt over mond en neus om zuurstof toe te dienen. De naam is afkomstig van het werkingsmechanisme, in het masker zitten ventielen die ervoor zorgen dat er lucht wordt ingeademd met een hoge concentratie zuurstof en dat de uitgeademde lucht het masker verlaat, zodat deze niet opnieuw wordt ingeademd. Hiermee wordt bereikt dat men per ademteug een grotere concentratie zuurstof inademt dan in de buitenlucht aanwezig is. Aan het masker is een reservoir (een zakje) bevestigd waarin zich zuurstof ophoopt, dat bij inademing vanuit het reservoir in de longen van het slachtoffer gezogen wordt. Na inademing vult het zakje zich opnieuw voor de volgende ademteug.

Een non-rebreathingmask wordt aangesloten op een zuurstofvoorziening, zoals een wandcontact of een zuurstoffles. Om het reservoir goed te laten vullen is een zuurstofflow van tenminste 10 liter per minuut nodig. Doorgaans wordt een non-rebreathingmask gebruikt met een flow van 12 tot 15 liter zuurstof per minuut. Hier mee wordt een hoge inspiratoire zuurstofconcentratie bereikt.

Het toedienen van zuurstof is een handeling die niet standaard tot de vaardigheden in de Eerste Hulp behoort. Eerstehulpverleners kunnen zuurstof toedienen nadat zij een aanvullende cursus gevolgd hebben.

Zie ook: Toediening van zuurstof.